OS LEÓNS DESÉXANVOS UNHAS FELICES FESTAS. 

NA FOTO FALTA DARWIN QUE ESTIVO ENFERMO DURANTE MOITOS DÍAS.

PARA OS QUE TEÑADES UN MOMENTO...

SON MOI CONSCIENTE DE QUE ESTE É O BLOG DOS VOSOS FILLOS E FILLAS PERO, EN MÀIS OCASIÓNS DAS QUE NOS GUSTARÍA, TAMÉN TEMOS QUE EDUCAR A ALGUNHAS FAMILIAS QUE, POR UNHA OU OUTRA CIRCUNSTANCIA, DE XEITO CONSCIENTE OU INCOSCIENTE; NON PODEN, NON QUEREN OU NON SABEN CÓMO ACTUAR.

ESTE ARTIGO MÁNDOUMO UNHA AMIGA E NAI DUNHA  PRECIOSA NENA QUE O PRÓXIMO 21 DESTE MES FARÁ UN ANO. PREGUNTOUME QUE OPINO DEL E CERTAMENTE TEÑO QUE DICIR QUE ESTOU A FAVOR DE CADA UNHA DAS VERBAS QUE A CONTINUACIÓN APARECEN. GUSTARIAME QUE LLE BOTÁSEDES UN VISTAZO E INCLUSO QUE OPINÁRADES DEL (SABEDES QUE PODEDES FACELO) PORQUE AS VECES UN TAMPOUCO É QUEN DE VER MÁIS ALÓ DO SEU PROPIO NARIS.

GRACIÑAS POR SER TAN COMPRENSIVOS E COLABORADORES COMIGO. ANTE TODO SOMOS UNHA GRAN FAMILIA E SON REALMENTE AFORTUNADA DE FORMAR PARTE, DUN SENDERO IMPORTANTE, IMPORTANTISIMOS, DO CAMIÑO DOS VOSOS FILLOS E FILLAS. É UNHA HORRA PARA MIN FORMAR PARTE DAS SÚAS VIDAS.

GRACIÑAS!!!!!!

Un artículo de Carles Capdevila (periodista y padre) 21/11/2011

Posted by iestrueba in Uncategorized.
trackback

Se agradece esta opinión sobre nuestra profesión

‘Una siesta de doce años’   

Carles Capdevila / Periodista

Educar debe de ser una cosa parecida a espabilar a los niños y frenar a los adolescentes. Justo lo contrario de lo que hacemos: no es extraño ver niños de cuatro años con cochecito y chupete hablando por el móvil, ni tampoco lo es ver algunos de catorce sin hora de volver a casa. Lo hemos llamado sobreprotección, pero es la desprotección más absoluta: el niño llega al insti sin haber ido a comprar una triste barra de pan, justo cuando un amigo ya se ha pasado a la coca. Sorprende que haya tanta literatura médica y psicopedagógica para afrontar el embarazo, el parto y el primer año de vida, y que exista un vacío que llega hasta los libros de socorro para padres de adolescentes, esos que lucen títulos tan sugerentes como Mi hijo me pega o Mi hijo se droga . Los niños de entre dos y doce años no tienen quien les escriba. Desde que abandonan el pañal (¡ya era hora!) hasta que llegan las compresas (y que duren), desde que los desenganchas del chupete hasta que te hueles que se han enganchado al tabaco, los padres hacemos una cosa fantástica: descansamos. Reponemos fuerzas del estrés de haberlos parido y enseñado a andar y nos desentendemos hasta que toca irlos a buscar de madrugada a la disco. Ahora que al fin volvemos a poder dormir, y hasta que el miedo al accidente de moto nos vuelva a desvelar, hacemos una siesta educativa de diez o doce años.

Alguien se estremecerá pensando que este período es precisamente el momento clave para educarlos. Tranquilo, que por algo los llevamos a la escuela. Y si llegan inmaduros a primero de ESO que nadie sufra, allá los esperan los colegas de bachillerato que nos los sobreespabilarán en un curso y medio, máximo dos. Al modelo de padres que sobreprotege a los pequeños y abandona los adolescentes nadie los podrá acusar de haber fracasado educando a sus hijos. No lo han intentado siquiera. Los maestros hacen algo más que huelga o vacaciones, y la educación es bastante más que un problema. Pido perdón tres veces: por colocar en un título tres palabras tan cursis y pasadas de moda, por haberlo hecho para hablar de los maestros, y, sobre todo sobre todo, porque mi idea es -lo siento mucho- hablar bien de ellos. Sé que mi doble condición de padre y periodista, tan radical que sus siglas son PP, me invita a criticarlos por hacer demasiadas vacaciones (como padre) y me sugiere que hable de temas importantes, como la ley de educación (es lo mínimo que se le pide a un periodista esta semana). Pero estoy harto de que la palabra más utilizada junto a escuela sea ‘fracaso’ y delante de educación acostumbre a aparecer siempre el concepto ‘problema’, y que ‘maestro’ suela compartir titular con ‘huelga’. La escuela hace algo más que fracasar, los maestros hacen algo más que hacer huelga (y vacaciones) y la educación es bastante más que un problema. De hecho es la única solución, pero esto nos lo tenemos muy callado, por si acaso. Mi proceso, íntimo y personal, ha sido el siguiente: empecé siendo padre, a partir de mis hijos aprendí a querer el hecho educativo, el trabajo de criarlos, de encarrilarlos, y, mira por donde, ahora aprecio a los maestros, mis cómplices. ¿Cómo no he de querer a una gente que se dedica a educar a mis hijos? Por esto me duele que se hable mal por sistema de mis queridos maestros, que no son todos los que cobran por hacerlo, claro está, sino los que son, los que suman a la profesión las tres palabras del título, los que mientras muchos padres se los imaginan en una playa de Hawai están encerrados en alguna escuela de verano, haciendo formación, buscando herramientas nuevas, métodos más adecuados. Os deseo que aprovechéis estos días para rearmaros moralmente. Porque hace falta mucha moral para ser maestro. Moral en el sentido de los valores y moral para afrontar el día a día sin sentir el aprecio y la confianza imprescindibles. Ni los de la sociedad en general, ni los de los padres que os transferimos las criaturas pero no la autoridad. ¿Os imagináis un país que dejara su material más sensible, las criaturas, en sus años más importantes, de los cero a los dieciséis, y con la misión más decisiva, formarlos, en manos de unas personas en quienes no confía? Las leyes pasan, y las pizarras dejan de ensuciarnos los dedos de tiza para convertirse en digitales. Pero la fuerza y la influencia de un buen maestro siempre marcará la diferencia: el que es capaz de colgar la mochila de un desaliento justificado junto a las mochilas de los alumnos y, ya liberado de peso, asume de buen humor que no será recordado por lo que le toca enseñar, sino por lo que aprenderán de él.

Carles Capdevila / Periodista

Muchas gracias, opiniones como esta nos hace sentir que nuestro trabajo es importante

O AVÓ DE INÉS AGASÁLLANOS UN CASTIÑEIRO

O AVÓ DE INÉS AGASÁLLANOS UN CASTIÑEIRO - presentacion imagenes

O AVÓ DE INÉS AGASALLOUNOS UN CASTIÑEIRO. DECIDIMOS TRANSPRANTALO NO CAMPO DE ARRIBA E ALÍ NOS DIRIXIMOS TODOS E TODAS. COA AXUDA DA MAMÁ DE INÉS QUE NOS TRUXO TODO O QUE PRECISAMOS E COA FORZA BRUTA DO PROFE XOSÉ CARLOS, O NOSO CASTIÑEIRO XA FORMA PARTE DO NOSO COLE E DOS NOSOS RECORDOS PORQUE PERMANECERÁ E CRECERÁ CON NÓS.

 GRACIÑAS FAMILIA DE INÉS!!!

VISITANOS UNHA ENFERMEIRA (A MAMI DE CLAUDIA)

Esta semana viunos visitar unha mami moi especial que nos axudou a resolver algunhas dúbidas e a explicarnos cousas que aínda non coñecemos: o corazón, os ósos, como coller pesos pesados para non mancarnos... Maricarmen é o nome da nai de Claudia que viu con Ángel; o seu marido, para facer unha clase distinta e con aparatos que usan os médicos de verdade!!! Todo isto foi posible porque a mami é enfermeira e quería aportar o seu gran de área ó noso proxecto deste curso. (xa sabedes que estades todos e todas invitados e invitadas a participar)

VISÍTANNOS OS PAPIS DE CLAUDIA - foto montaje

A HISTORIA DE PITUFO CHARLATÁN

PITUFO CHARLATÁN - presentacion imagenes

  Pitufo Charlatán apareceu o xoves 22 de novembro na nosa aula; o truxo o carteiro de correos que llo deu ó profe Emilio para que nolo truxera a clase. Cando chegou, os leóns e leonas non entendiamos nada xa que non esperabamos correo de ninguén pero cando abrimos o paquete e limos a carta comprendímolo todo.

Para escoller o seu novo nome fixemos grupos de tres e cada grupo tiña que chegar a un acordo entre eles. Ó final tiñamos 8 nomes e dos tres máis votados saiu "PITUFO CHARLATÁN".

A continuación tedes a carta que nos escribiu Pitufo Charlatán onde nos explica todo o que lle aconteceu. 

Ola amigos e amigas da clase dos leóns!!

Eu son un Pitufo que fai uns días fun a dar un paseo polo bosque en bicicleta sen casco. O último que recordó é que levei un golpe enorme na miña cabeza e dende ese momento non recordo nada; nin o meu nome, nin onde vivo, nin como chegar a miña casa, nin se teño familia... nada de nada!!! Estou realmente triste e preocupado porque non sei como solucionar este problema e non teño a onde ir.

Senteime nunha rocha no medio do bosque e comecei a chorar e de súpero escoitei ó lonxe como unha persoa gritaba:

-         Veña Pitufos, a facer a filaaaa!!!!

Asomei a cabeza entre as árbores e mirei a vosa profe Montse chamar por vós no patio do voso colexio. Ó día seguinte armeime de valor e agocheime detrás da roda do seu coche. Cando a vosa profe Montse iba a marchar do cole presenteime, conteílle o que me aconteceu e pedinlle axuda.

Ela díxome que mentras non recuperase a memoria e recordase o meu nome, onde vivía e como chegar ata alí podería quedar con vós xa que sodes uns nenos e nenas superbós, divertidos, cariñosos e moi intelíxentes e que estariasdes encantados de quedarvos comigo.

Parecevos ben????

Tamén me gustaría, se queredes, que me poñásedes un novo nome mentras non recordo o meu e que me queirades e coidedes moito para axudarme a recuperar todos os meus recordos.

Se estades dacordo tamén vos acompañarei os fins de semana as vosas casas para non quedarme aquí só os sábados e domingos xa que poñeriame moi triste.

Estou desexando que me axudedes.

SODES ESTUPENDOS!!!

 

BENVIDAS E BENVIDOS Ó TENEBROSO SAMAÍN 2012

SAMAÍN 2012 - diapositivas

      ESTE SAMAÍN 2012 COMEZOU ABRINDO BOCADO COS DEDOS DE BRUXA QUE ADRIÁN CHAPELA TRUXO Ó COLE PARA MERENDAR. Ó DÍA SEGUINTE OS LEÓNS E LEONAS FORON TRAENDO AS SÚAS CABAZAS, CADA CAL MÁIS TENEBROSA CÁ ANTERIOR. PERO O MELLOR CHEGOU O MÉRCORES CANDO VIÑEMOS DA CASA DISFRAZADOS E DISFRAZADAS COAS NOSAS MELLORES GALAS TERRORÍFICAS. DENDE BRUXAS A VAMPIROS, DE FRANKENSTEINS A ESQUELETES... HABÍA DE TODO!!! 

     DESPOIS DUNHA BOA MERENDOLA FUMOS Á BIBLIOTECA ONDE A PROFE LEUNOS UN CONTO DE TERROR (NON HAI FOTOS DISO) E XA PARA REMATAR VISITAMOS A EXPOSICIÓN COAS NOSAS CABAZAS. 

ESTÁ CLARO QUE NON HAI NADA COMO PASAR UN BO RATO DE MEDO!!!! HAHAHAHAHA!!!

IRENE PRESÉNTANOS A SÚA IRMÁ E ANA ENSÍNANOS AS ECOGRAFÍAS DE CANDO ERA UN FETO NO BANDULLO DA SÚA NAI

IRENE PRESÉNTANOS A SÚA IRMÁ - diapositivas

 IRENE E A SÚA MAMÁ MARÍA PRESENTÁRONNOS A ENMA. A VERDADE É QUE FOI UN GRAN MOMENTO XA QUE PUIDEMOS ACLARAR ALGUNHAS DÚBIDAS QUE TIÑAMOS EN REFERENCIA Ó NACEMENTO: DOE? POR ONDE SAE O LEITE? COMO NACEU ENMA?... ESTAS PREGUNTAS XURDIRON POLA CURIOSIDADE DUNHA DAS LEONAS POR COÑECER COMO NACEU ELA MESMA E ESTE TEMA ESTÁ SENDO MOI MOTIVADOR PORA A NOSA AULA. 

ANA TRÚXONOS AS ECOGRAFÍAS QUE LLE FIXERON Á SÚA NAI CANDO ESTABA EMBARAZADA PARA QUE PUIDÉSEMOS OBSERVAR COMO CRECÍA E SE FORMABA POUCO A POUCO DENTRO DO BANDULLO DA SÚA  MAMÁ; A VERDADE É QUE FOI UNHA SORPRESA PARA TODOS E TODAS.

PRANTAMOS ACEVO!!

PRANTAMOS ACEVO - presentacion imagenes

FAI UN PAR DE SEMANAS UN MESTRE DESTE COLE AGASALLOUNOS CON MOITAS PRANTIÑAS DE ACEVO QUE PRECISABAN UN TARRO ONDE SER PRANTADAS E CRECER. OS LEÓNS E LEONAS DECIDIMOS FACELO E POR ISO CADA UN DELES E DELAS TROUXO UN TARRO DE IOGUR Ó COLE. DESPOIS DE INTRODUCIL NEL TERRA, HUMUS, A PRANTIÑA E AUGA, CADA UN DE NÓS TEN UN PEQUENO ACEVO DO CAL RESPONSABILIZARSE DURANTE ESTOS  MESES. ESPEREMOS FACELO BEN XA QUE SABEDES QUE ESTÁ EN PERIGO DE EXTINCIÓN!!!!!!!!!!

AGORA É BRAIS QUEN TRAE AS SÚAS TARTARUGAS!!!

BRAIS E AS SÚAS TARTARUGAS - diapositivas

     SAEN TARTARUGAS DE TODAS PARTES E HOXE, 1 DE OUTUBRO DO 2012 FOI BRAIS QUEN TRUXO AS SÚAS E PUIDEMOS APRENDER  MÁIS COUSAS DELAS.

PERO NESTE DÍA QUE NOS OCUPA HOUBO UNHA PREGUNTA QUE NON SOUBEMOS CONTESTAR POLO QUE TIVEMOS QUE RECURRIR A INTERNET: COMO NACEN AS TARTARUGAS??? 

     DESCUBRIMOS QUE SON OVÍPARAS (XA O SABÍAN) E QUE A  MAMÁ VAI Á PRAIA ONDE NACEU PARA POÑER OS SEUS PROPIOS OVOS NUN BURATO DUN METRO DE PROFUNDIDADE. CANDO XA NACEN AS TARTARUGAS TEÑEN QUE SAIR DO PROFUNDO BURATO E CHEGAR Ó MAR EVITANDO A CARANGUEXOS E GAIVOTAS!!! QUE DIFÍIIIIIIIIIIIIICIL!!!!!!!!!! ADEMÁIS DE TER MOITA FORZA PARA ADENTRARSE NO MAR SUPERANDO A FORZA DAS ONDAS. TODO UN PRODIXIO DA NATUREZA!!! 

 

SOFÍA E AS SÚAS TARTARUGAS

SOFÍA E AS SÚAS TARTARUGAS - foto montaje

HOXE SOFÍA TRÚXONOS AS SÚAS TARTARUGAS XA QUE LLE FACÍA MOITÍSIMA ILUSIÓN E COMO NA NOSA CLASE ENCÁNTANOS OS ANIMAIS NON O DUBIDAMOS E AS COÑECIMOS, AS TOCAMOS AS DISFRUTAMOS... E AGORA TÓCAVOS A VÓS DISFRUTAR CON ELAS.

COMEZAMOS O CURSO

 COMEZAMOS O CURSO E CADA UN TEN MOITO QUE CONTAR XA QUE ESTIVEMOS MOITO TEMPO SEPARADOS E BOTÁNDONOS DE MENOS EN DEMASÍA.

 

    XA O PRIMEIRO DÍA ADRIÁN CHAPELA TRÚXONOS UN TRABALLO FEITO COA SÚA NAI CHEO DE FOTOS E COMENTARIOS QUE LEU A TODA CLASE CONTÁNDONOS AS SÚAS VACACIÓNS NA ILLA DE ÓNS.

    TAMÉN SOFÍA QUISO PRESENTARNOS AS SÚAS DÚAS TARTARUGAS QUE VIVEN NA CASA DOS AVÓS "XA QUE ELES NON TRABALLAN E PODEN COIDAR DELAS TODO O DÍA"

 

    E ANTÍA MOSTROUNOS UNHAS FOTOCOPIAS DAS SÚAS RADIOGRAFÍAS PARA  MOSTRARNOS O CHEÍÑOS DE MOCOS QUE ESTABAN OS SEUS PULMÓNS; O QUE PROVOCOU QUE NON PUIDESE VIR Ó COLE NOS PRIMEIROS DÍAS!!!

REUNIÓN DE SETEMBRO!!!!!!!!

OLA MAMIS E PAPIS; EN NADA COMEZAMOS E SEI QUE ESTADES SUPERCONTENTOS!!!!! PERO ESTOU AQUÍ PARA AVISARVOS DE QUE O MARTES 11 DE SETEMBRO TEREMOS A NOSA PRIMEIRA REUNIÓN ÁS 18H NO COLE. ASISTIDE SEN OS VOSOS FILLOS E FILLAS NA MEDIDA DAS VOSAS POSIBILIDADES. MOITAS GRAZAS.

ESTA EXCURSIÓN FOI XENIAL, HOUBO QUEN CHOROU PORQUE OS DINOSAURIOS REALMENTE IMPRESIONABAN E NALGÚNS CASOS ASUSTABAN E OUTROS QUE SE QUEDARON CON GANAS DE MÁIS. PORTÁRONSE REALMENTE MOI BEN E DISFRUTAMOS UNHA VEZ MÁIS DUNHA SAIDA CON TODO INFANTIL.

EXCURSIÓN NIGRÁN - foto montaje

FESTA DE FIN DE CURSO. MENUDA ANPA QUE TEMOS!!!!

E REMATAMOS O CURSO, XA SEI QUE DISTO FAI UN MES PERO MELLOR TARDE QUE NUNCA. ESTAS FOTOS AÍNDA NON AS TEDES PERO NON VOS PREOCUPAR, SERÁN VOSAS PARA O CURSO QUE VÉN. DIRFRUTADE DO QUE RESTA DE VERÁN E RECORDADE QUE A PROFE MONTSE BÓTAVOS MOITIIIIIIIIIIIISIMO EN FALTA. 

FIN DE CURSO 2012 - diapositivas

EXCURSIÓN A VIGO. TEATRO E PARQUE! - foto montaje


ESPERO QUE DISFRUTEDES DAS FOTOS COMO OS NENOS E NENAS DE EXCURSIÓNS PERO TEMOS QUE ADMITIR QUE O QUE MÁIS DISFRUTARON FOI PASAR POR TANTOS TÚNELES DENTRO DE AUTOBÚS; QUE POUCO PRECISAN PARA SER FELICES!!!

COELLIÑOS BRANCOS - presentacion imagenes

DOUS IRMÁNS DO COLE QUE TAMÉN ADORAN ÓS ANIMAIS COMA NÓS TRUXÉRONNOS DOUS DOS 6 COELLIÑOS QUE LLES NACERAN FAI UNS DÍAS. A VERDADE É QUE FOI UNHA SORPRESA XA QUE NON IMAXINABAMOS QUE SERÍAN TODOS BRANCOS. DEIXÁRONNOLOS TOCAR, ACARCIAR E FACER UNHA FOTO CON ELES, LOGO CONTÁRONNOS A HISTORIA DOS COELLIÑOS E DIMOS IDEAS PARA POÑERLLES UN NOME. A VERDADE É QUE LLES ESTAMOS SUPERAGRADECIDOS A PABLO E A MARCOS TODO O TRABALLO E AS MOLESTIAS QUE TIVERON PARA PODER TRAERNOS A ESTES ANIMALIÑOS TAN BONITOS E DARNOS TANTA INFORMACIÓNS SOBRE ELES. (TAMÉN ÓS SEUS PAPIS TERESA E CARLOS) GRACIÑAS DE TODO CORAZÓN.
POR CERTO, COMETÍN UN ERRO; PABLO É DE 4º!!!! QUE GRAN ERRO POLA MIÑA PARTE. SINTOO!

PARA TODAS AS MAMIS DO MUNDO QUE ESTÁN PARA APOIAR ÓS SEUS FILLOS E FILLAS, PARA ACONSELLALOS, PARA AMALOS E CORREXILOS CANDO FAN MAL. PARA TODAS AS MAMIS QUE O DAN TODO SEN PEDIR NADA A CAMBIO, PORQUE SE HOXE SOMOS O QUE SOMOS É GRAZAS A ELAS!! RECORDADE O IMPORTANTE QUE SODES PARA NÓS!! PARA TODAS VÓS; MAMIS LEONAS E PRINCIPALMENTE PARA A MIÑA MAMÁ!!

E CADA DÍA SOMOS MÁIS!!!!!

ESTÁ CLARO QUE LLES FAI MOITA ILUSIÓN VIR VESTIDIÑOS IGUAL XA QUE CANDO É ASÍ, ELES MESMOS PIDEN UNHA FOTO PARA SAIR "NO ORDENADOR DA CASA".

EL CAZO DE LORENZO

EL CAZO DE LORENZO - foto montaje

ESPERO QUE DISFRUTEDES DESTA MONTAXE QUE FIXEN PARA QUE NOS CONCIENCIEMOS E NOS SENSIBILICEMOS COA SITUACIÓN QUE MOITAS PERSOAS QUE ESTÁN O NOSO ARREDOR TEÑEN QUE VIVIR. É UN CONTO ESTUPENDO PARA OS MÁIS PEQUENOS PERO TAMÉN PARA OS ADULTOS. DISFRUTADEO. ESTÁ FEITO CON TODO O MEU CARIÑO E ADICADO A ALGUÉN MOI ESPECIAL!!

OS OUTROS XEMELGOS E XEMELGAS DA NOSA CLASE!!!

AQUÍ TEMOS A UNHAS PRECIOSIDADES. A VERDADE É QUE ESTÁN SUPERSIMPÁTICOS E SIMPÁTICAS CANDO VEÑES VESTIDOS IGUALIÑOS. EU COMÉNTOLLES QUE SEMELLAN IRMÁNS E FAILLES MOITÍSIMA ILUSIÓN, POR ISO MERECEN ESTAS FOTOS TAN "CHUPIGUAIS"
ESPERO QUE TAMÉN VOS GUSTEN A VÓS.
BICOS A TODOS E A TODAS.

VISITAMOS A PRAZA DE CANGAS

VISITA Á PRAZA DE CANGAS - foto montaje

TRASPLANTAMOS A NOSA ÁRBORE

TRASPLANTAMOS A NOSA ÁRBORE - foto montaje

ENTROIDO 2012

ENTRIDO 2012 - diapositivas

E AQUÍ ESTAMOS OUTRO ANO MÁIS DISFRAZADOS, PODE QUE NUN PRINCIPIO A IDEA NON FOSE DE TODO ATRACTIVA PARA OS CATIVOS PERO TEMOS QUE ADMITIR QUE ESTABAN SUPERSIMPÁTICOS. DISFRUTADE DAS FOTOS!!

XOGO EDUCATIVO FANTASMIN

 

ESTE É UN XOGO QUE OS VOSOS FILLOS E FILLAS DISFRUTAN ENORMEMENTE E ESTÁ ESPECIALMENTE INDICADO PARA INFANTIL.

O DIA DA PAZ

AQUÍ ESTAMOS CELEBRANDO O DÍA DA PAZ QUE FOI O LUNS 30 DE XANEIRO PERO ALGO PASOU ESE DÍA TERRIBLE; A PROFE MONTSE ESTABA ENFERMA!!

MAMÁS E PAPÁS NOEL

MAMÁS E PAPÁS NOEL - foto montaje